365 gün önce

Tam 365 gün önce varlığından haberdar olduk meleğim...

Şahane bir 2010 yılına giriş partisi olmuştu. Tam 25 kişi idik o akşam minik evimizde. Hayatımda ilk ve son defa gördüğüm içkiler, meyvelerle süslü kokteyller hem midelerimizi şenlendirmişti hem de evin muhtelif köşelerini. Kareoke sonucu, hangimiz daha kötü şarkıcı yarışması sonucunu anımsamıyorum bile...Balkondan attığımız narların sokaktaki izleri aylarca kaldı...

2 Ocak 2010 Cumartesi günü sabahın erken saatleri...Uzun yılbaşı gecesinin izleri hala üzerimdeydi. Çok yorgun hissediyordum kendimi, ama bir o kadar da mutlu. Sevdiğimiz dostlarımızın büyük çoğunluğu o akşam yanımızda olabilmişti. Ama benim içimde çok farklı bir heyecan vardı. Kimseyle paylaşamadığım, doğru olması için her an dua ettiğim bir heyecan.

İşte geçen sene bugün bu saatlerde hastanede doktor muayenesini beklerken, küt küt atıyordu kalbim. Nedense eşim dışarıda bekliyor. Ben de muayene esnasında çenem düşmüş, konuyla ilgisiz bir sürü şey anlatıyorum. Doktorumun "işte burada, hayırlı olsun" dediği anı hatırlıyorum. Ne diyeceğim şimdi? Ne yapmalıyım? Gerçek mi bunlar? Ben miyim o şanslı? Yoksa bir film mi izliyorum? Duygularım karmakarışık! Bir anda odada senin kalp atışların duyulmaya başlandı. Güm güm, güm güm, güm güm...Sonrası mı? Beni tanıyan herkesin tahmin edebileceği gibi gözyaşlarım sel oldu gitti...

2 Ocak 2010 cumartesi, saat 10:43, "işte burada hayırlı olsun, 7 hafta 1 günlük"