Zaman akıp gitmiş...

Yılın son günleri gelirken, karmaşık duygular içindeyim. 3 Ocak, tekrar iş hayatıma döneceğim tarih. Ne mi hissediyorum?

Merak, heyecan, endişe, korku, sevinç, hüzün... Gördüğünüz gibi duygudurumum çok karışık. Tüm duygular içiçe geçmiş durumda.

Merak ediyorum, acaba daha önce çok da önemsemediğim iş-özel hayat dengesini kurabilecek miyim? Hatta terazi özel hayat tarafına torpil geçebilecek mi?

Heyecanlıyım, çünkü kendim için de yeni bir öğrenme süreci başlıyor artık.

Endişeliyim!Acaba doğru mu yapıyorum meleğimi bırakarak?

Korkuyorum, yokluğuma alışır mı ki? Ya da ben meleğimi daha az düşünür müyüm ki?

Üretmeyi, öğrenmeyi, çalışmayı seviyorum aslında. Sevinçliyim o yüzden de...

Tabii ki, meleğimin ilk'lerini kaçırma olasılığı nedeniyle de hüzünlüyüm çok çok.

Tam 5 ay bitmiş. Üzerinden koskoca 5 ay geçmiş, izne çıkalı. Zaman su gibi akıp gitmiş. Hangi ara geçti bu zaman?

İzne çıkmadan önce, pek çok kişi, evde hep çocukla ilgilenmenin bana göre olmadığını, hemen işe dönmek isteyeceğimi söylemişti. Ama gelin görün ki, hormonların da etkisi ile hiç de öyle olmadı. Meleğimle beraber olmak, pek çok hesap-kitap-toplantı-sunumdan çok çok daha keyifli geldi.

Bu keyfi yaşamamda bana destek olduğunuz için çok teşekkür ederim; Sevgili Aslı, Ahu, Feyza ve Özay:)