Sosyal paylaşım sitelerinde bugünkü başlığım: "havanın keyfini çıkarıyoruz". Hava nasıl mı? Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor, gri renkte, güneşten hiç haber yok, bayağı da serin.
Günler öncesinden plan yapmıştık. Doruk bebek ve annesi ile Emirgan'a lale bahçelerine gidecektik. Miniklere renk renk çiçekleri gösterecek, biraz fotoğraf çekecektik. Sonrasında belki de bir café'de oturup çay eşliğinde son gelişmelerden bahsedecektik birbirimize.
Program ne kadar cazip de olsa, ani bir kararla evde miniğimle başbaşa kalmayı tercih ettim.
Saatler boyu meleğimle oynadık, sarıldık, öpüştük doya doya. Birbirimizi ısırdık, gıdıkladık. En çok da güldük, güldük, güldük. Deliler gibi, çılgınlar gibi. Ben oğlumun kahkahalarına güldüm, oğlum da benim kahkahalarıma. O minik boyu ama bitmeyen enerjisi ile bana kafa tuttu, yorulmak nedir bilmeden üstüme tırmandı, boynuma sarıldı.
Tüm gün miniğimi yaşadım ben. Çocuğu olan bilir, o minik kolunu nasıl boynunuza sardığını, minik eliyle size tutunmaya çalıştığını. Hele bir de kafasını yasladı mı göğsünüze, dünyalar sizin olur, hiç bitmesin o an istersiniz. O şekilde günlerce durabileceğinizi düşünürsünüz.
İşte tam da bunları yaşadık oğlumla bugün doya doya. O kadar sevgi doluydu ki bugün...İçimde hissettim Boramı sonsuz, sorgusuz, eksiksiz, katıksız bir sevgi ve coşkuyla.
Sabah yine bir koşturma bekliyor beni, pek çok kişi gibi. Yeni bir iş günü, uzayıp giden yapılacaklar listesi. Ama yarın benim için çok farklı olacak biliyorum çünkü içimdeki bu coşkuyla başlayacağım güne...
İster yağmur çamur, ister fırtına, ister parlayan güneş olsun, havanın keyfini çıkarmak ümidiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder