Bebek sahibi arkadaşlarımla konuştuğumda, bebeklerin 4. aydan itibaren çevresi ile iletişimlerinin çok arttığını söylüyorlardı.
Gerçekten de Bora'nın hergün biraz daha fazla çevresiyle ilgilendiğini farketmek çok keyifli.
2. ayından itibaren hastanede çekilen doğum fotoğraflarına bakıp kocaman gülücük atıyordu. Ben önceleri o resimleri anlıyor sanıyordum fakat sonra kendisinin mavi ve kırmızı renkleri gördüğü için güldüğünü keşfettim...Saftirik anne!
Günler geçtikçe çevresinde gördüğü güzel bayanlara yine kocaman güldüğünü farkettim. Bu arada bayanların kendisine gösterdiği ilgiden memnun olan Enis Bora, gülücük konusunu abartarak işi heryerinin tükürük veya yeni içtiği süt olmasına bile vardırıyordu.
Son birkaç gündür meleğim harika bir huy edindi: Emdikten sonra gözümün içine bakıp gülümsüyor ve memnuniyet belirten sesler çıkarıyor. O kadar özel ve güzel bir an ki. O "teşekkür" anında hissettiklerimi anlatmaya kelimeler yetmez.
Bora'nın her teşekkürü, annesinin kendisini öpücük yağmuruna tutması ile sonuçlanıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder